Αυτό το άρθρο είναι πιθανόν να μην ανταποκρίνεται πλέον στην πραγματικότητα, μετά από τόσα χρόνια! Ο υποψήφιος υπάλληλος θα πρέπει να αναζητήσει περαιτέρω πληροφορίες για την εταιρεία, σε διάφορα websites όπως το Glassdoor και να διαμορφώσει την δική του άποψη.

…και έτσι τελείωσε η θητεία μου στη Generation Y. Ένα ακόμα παράσημο. Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτά τα σχεδόν 4 χρόνια…

Ήμουν ο πρώτος front-ender στην εταιρεία — μέχρι τότε τα sites φτιάχνονταν από Rails devs, και ήταν ολοφάνερο. Φτιάχτηκε μια μικρή ομάδα front-end development που σιγά-σιγά μεγάλωσε, όπως και οι ομάδες των designers και back-enders, όπως και το τμήμα marketing και customer experience, όπως όλη η εταιρεία. Προσπαθούσαμε να κάνουμε ωραίες δουλειές εμείς της «παραγωγής», τραβούσαμε ο ένας τον άλλο να εξελιχθούμε όλοι, και το κάναμε σε μεγάλο βαθμό! Υποθέτω πως το ίδιο θα μπορούσαν να υποστηρίξουν και οι ομάδες του marketing, αλλά λειτουργούσαν σχετικά αυτόνομα και δεν έχω άποψη. Προς το τέλος δε, φτάσαμε να μην γνωρίζουμε ούτε τα ονόματα των ανθρώπων…

Γνώρισα μερικούς σπουδαίους επαγγελματίες, όπως ο Δημήτρης Κρέστος, ο Δημήτρης Σάμιος, ο Βάιος Αναστασιάδης, η Σοφία Τερζίδου, η Βίβιαν Αλευρά, η Άντζελα Τριανταφύλλου, η Βεατρίκη Αραβανή, η Αναστασία Πιρετζή, η Αθηνά Θωμοπούλου και πόσοι άλλοι, ήρθαν, έφυγαν… Γνώρισα και μερικούς από τους χειρότερους επαγγελματίες που έχω γνωρίσει — δεν είναι πολλοί και σίγουρα δεν είναι όλοι όσοι δεν έγραψα παραπάνω, προς θεού! Απ’ όλους πήρα κάποια γνώση, ελπίζω να μετέδωσα και λίγη από τη δική μου, οφείλω να τους ευχαριστήσω όλους, και τους καλούς και (περισσότερο) τους κακούς (είναι απαραίτητα αυτά τα μαθήματα), και να ζητήσω συγγνώμη απ’όσους δεν βοήθησα όταν έπρεπε και από εκείνους στους οποίους έβαλα τις φωνές πότε-πότε, όχι πολύ συχνά ελπίζω!.

Ωστόσο, η οικονομική (μεταξύ άλλων) κρίση των τελευταίων ετών, σε συνδυασμό με την ραγδαία μεγέθυνση της εταιρείας, δεν αντιμετωπίστηκε σωστά / έγκαιρα από το management. Μπήκαν στο σχήμα άνθρωποι τοξικοί αποπροσανατολισμένοι ανύπαντροι άκληροι, και εξαπλώθηκαν σαν ιός. Το κλίμα άρχισε να βαραίνει στα τέλη του ’15, το κέφι χάθηκε, οι έμπειροι άνθρωποι άρχισαν να αποχωρούν από την εταιρεία που είχε διαφορετικές προτεραιότητες από το να χτίσει έναν εργασιακό χώρο όπου θα ήθελε ένας developer, ένας designer να δουλέψει — και δεν αναφέρομαι στα νέα γραφεία όπου έχει μετακομίσει από τον Φεβρουάριο του ’16 και εξακολουθώ να πιστεύω πως υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες βελτίωσης. Όταν άρχισαν να λείπουν «χέρια» από την παραγωγή, το καράβι άρχισε να μπάζει νερά. Έγινε συνειδητή προσπάθεια να σπάσουν τα παρεάκια, την ώρα που άλλες εταιρείες κάνουν το παν για να συσφίξουν τις σχέσεις των υπαλλήλων — για ποιό λόγο άραγε; Δεν βλέπω που θα μπορούσε να βοηθήσει η αποξένωση, το να μπαίνεις σε έναν εργασιακό χώρο και να μην ανταλλάσεις κουβέντες με τους διπλανούς σου από τον φόβο να δεχτείς παρατήτηση από το HR. Διαίρει και βασίλευε.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι βέβαια, δεν μπορώ με σιγουριά να πω πως ο κακός… αέρας ήρθε απ’έξω. Η εργασιομανία, η αδιαφορία για την προσωπική ζωή των υπαλλήλων, η έλλειψη μακροπρόθεσμης στρατηγικής από τη μεριά του C-level management λογικά προϋπήρχε, αλλά υπήρχε κέφι και όρεξη για δουλειά απ’ όλους, υπήρχε σταθερή άνοδος και εξέλιξη και έτσι αυτά τα φαινόμενα δεν ήταν τόσο έντονα — ή απλώς τα αγνοούσαμε, δεν ξέρω. Αλλά σταδιακά ο κόσμος άρχισε να «καίγεται» και το burnout δεν ξεπερνιέται εύκολα, για να το αγνοήσεις όταν σου συμβεί! Τους τελευταίους μήνες του ’16 και μέχρι την ημέρα της αποχώρησής μου πάντως ήμουν ανεπιθύμητος, και δεν νομίζω πως άλλαξα από την τελευταία αξιολόγηση, η οποία είχε τον μεγαλύτερο μέσο όρο από όλες όσες αξιολογήσεις είχαν γίνει σε αυτή την εταιρεία, ever. Δεν ταιριάζουν αυτά τα δύο!

Πιστεύω πως φεύγω την κατάλληλη στιγμή, την ώρα που η εταιρεία πισογυρίζει σε τεχνολογία και καινοτομία (mobile first? όχι δα!) — θα πάω κάπου αλλού όπου πιστεύω πως θα προχωρήσω προς τα εμπρός στην τέχνη μου. Μπορεί να μην γίνει φυσικά, αλλά θα το παλέψω, όπως έκανα και πριν από 3 και μισό χρόνια! Αφήνω πίσω λίγους front-enders, με αρκετή πιστεύω εμπειρία να μεταδώσουν στους juniors που ΘΑ έρθουν, λίγους devs, juniors οι περισσότεροι, που τουλάχιστον θα εκπαιδευτούν σωστά στην πλατφόρμα από τον σπουδαίο Κώστα Χρίσταινα (αν ελευθερωθεί να το κάνει), και λίγους designers που φοβάμαι πως καθοδηγούνται ολοταχώς πίσω στο χρόνο. Δεν μετανιώνω για τίποτα… μάλλον. Εύχομαι ανάκαμψη και φώτιση. Βελισαράκος is out!